Caroline F., 76, had nooit gedacht dat haar geliefde hond haar bijna zou doden.
Als gelukkige gepensioneerde was haar nieuwe passie tijd doorbrengen met haar hond en vrienden.
Ze ontving vaak gasten samen met haar hond Max... totdat er iets vreselijks gebeurde.
Op een middag, tijdens een boekenclub in haar woonkamer, merkte Caroline een intense hoofdpijn op die rond haar schedel kneep.
AU! Ze pakte snel een glas water en wat aspirine, maar ze wist niet dat het al te laat was.
Toen ze terugkeerde naar haar gasten, voelde ze de vloer onder haar zijwaarts kantelen en haar zicht begon wazig te worden.
Ze viel op haar knieën, huilend van de pijn, te duizelig om zelfs maar te staan.
"De pijn was erg," herinnert Caroline zich. "Maar de schaamte van het huilen voor mijn vrienden was erger."
"Ik kon niet stoppen met huilen, mijn schedel voelde alsof die werd opengespleten, en de migraine werd zo erg dat mijn vrienden bijna 112 belden."
Een paar dagen later kreeg Caroline last van kortademigheid, en haar longen voelden alsof ze tot de rand gevuld waren met water...
De hoofdpijn en duizeligheid gingen ook niet weg...
Met zoveel gezondheidsrisico's geassocieerd met chronische hoofdpijn, kortademigheid en duizeligheid, besloot Caroline een dokter te bezoeken.
Het eerste wat de dokter vroeg was of ze een hond had omdat hij vele patiënten had gezien met vergelijkbare symptomen. En ze hadden allemaal honden.
De dokter zei dat het slechts een slechte reactie was op de penetrante ammoniakgeur van de urine van haar hond en dat het gelukkig niets ernstiger was.
"Maar wat als het erger was geweest," zei ze, — "allemaal door de ammoniak van mijn geliefde Max's urine die mijn huis vergiftigde".
Weinig hondeneigenaren weten dat het urinezuur in hondenurine kristallen vormt die moeilijk volledig te verwijderen zijn.
Deze kristallen kunnen ervoor zorgen dat de geur jarenlang blijft hangen aan kleding en meubels als ze niet goed worden schoongemaakt.
En dat is nog niet het ergste: continue inademing van ammoniak kan leiden tot onherstelbare schade aan longweefsel, resulterend in verminderde longfunctie en verhoogde vatbaarheid voor luchtweginfecties.
Haar dokter zei ook dat ze de urinegeur van haar hond waarschijnlijk pas opmerkte toen het haar gezondheid begon te schaden omdat ze olfactorische vermoeidheid had ontwikkeld, ook bekend als neusblijndheid.
Wanneer de menselijke neus gewend raakt aan bepaalde geuren, begint deze ze te "vergeten" te detecteren.
Caroline staat niet alleen: 69% van de Nederlanders lijdt aan neusblijndheid.
"Helaas kostte het mij jaren van lijden om eindelijk te beseffen hoe sinister ammoniak van hondenurine kan zijn. Het was niet alleen het ongemak van de exploderende hoofdpijn, het was de gedachte aan het verliezen van mijn enige vreugde die nog over was in het leven - tijd doorbrengen met vrienden, familie, en natuurlijk... Max."
"Ik wou dat ik eerder had geweten over de dreiging van ammoniak..."
Caroline wist dat ze iets moest doen om van de ammoniak en hondenurinegeur af te komen zodat ze weer bezoekers kon ontvangen zonder Max naar een asiel te brengen. Ze begon meteen te zoeken naar luchtverfrissers, fruitige sprays, en zelfs een dienst om haar huis diep te reinigen.
"Toen begon de echte nachtmerrie," zei Caroline. "Ik belde een schoonmaakbedrijf en ze wilden $600 rekenen voor slechts één behandeling! Ver buiten mijn budget.''
"Dus ging ik naar de winkel en kocht die luchtverfrissers, wat een geldverspilling. Binnen twee weken werkten ze helemaal niet meer en toen ze dat wel deden hielpen ze maar een beetje. Ze maskeerden de hondenurinegeur alleen tijdelijk, ze elimineerden niet direct de hoofdoorzaak van mijn probleem..."
Nu ze geen opties meer had, moest Caroline een moeilijke keuze maken: een fortuin uitgeven aan het diep reinigen van haar huis, of afstand doen van haar geliefde hond Max.
